Laurence Franken, M.S.

Περίληψη των κυριότερων σημείων

Στο παρόν έγγραφο θα εξετάσουμε μερικές από τις πολλές εφαρμογές της τεχνολογίας όζοντος για χρήση στη βιομηχανία και τη δημόσια υγεία. Όταν χρησιμοποιείται σωστά και με ασφάλεια η τεχνολογία του όζοντος μπορεί να είναι ένα φτηνό και αποτελεσματικό εργαλείο για την εξάλειψη πολλών ανεπιθύμητων οσμών και ρύπων εσωτερικού αέρα. Ορισμένες από τις πιο επιτυχημένες εφαρμογές του όζοντος μπορεί να είναι στις μεταποιητικές βιομηχανίες όπως τα τρόφιμα, τα ποτά, τα φαρμακευτικά προϊόντα, η υγειονομική περίθαλψη και η φιλοξενία. Στον τομέα της δημόσιας υγείας, η τεχνολογία του όζοντος μπορεί να αποτελέσει πιθανή πηγή για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης τόσο στο σπίτι όσο και στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης.

Σκοπός του παρόντος εγγράφου είναι να δώσει μια ακριβή αναπαράσταση της τεχνολογίας για χρήση στις προαναφερόμενες περιοχές καθώς και να διαλύσει παρανοήσεις σχετικά με το όζον. Το όζον υπήρξε επίσης ένα αμφιλεγόμενο θέμα στο παρελθόν ως αποτέλεσμα εκκεντρικών ισχυρισμών σχετικά με τις πιθανές χρήσεις του. Προκειμένου οι καταναλωτές να λαμβάνουν καλά ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με αυτήν την επιστήμη, θα εξετάσουμε τα πλεονεκτήματα καθώς και τους περιορισμούς. Θα περιγράψουμε πολλούς από τους τομείς στους οποίους η τεχνολογία αυτή μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων σε εφαρμογές όπως η επεξεργασία τροφίμων και νερού, καθώς και στη βελτίωση της ασφάλειας των περιβαλλόντων.

Υπάρχουν πολλά περιβαλλοντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η δημόσια υγεία και η βιομηχανία εδώ στις Η.Π.Α., καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι αναδυόμενες και νέες μολυσματικές ασθένειες αποτελούν μια αυξανόμενη ανησυχία από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (Nelson, 2004). Η ασφάλεια και η ασφάλεια των τροφίμων ήταν μια συνεχής μάχη με την εμφάνιση κρουσμάτων. Απειλή βιολογικών ή χημικές επιθέσεις στον αέρα, τα τρόφιμα και το νερό μας έχουν επίσης αυξηθεί από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Η αύξηση του πληθυσμού είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας που οδηγεί σε υπερπληθυσμό και οριακές υγειονομικές συνθήκες που συνδέονται με την αύξηση της μολυσματικής νόσου (Nelson et al., 2004). Μια γήρανση του πληθυσμού των baby boomers θα απαιτήσει νοσοκομεία και εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης για να αναλάβουν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό ασθενών. Τα σχολεία και οι φροντιστές βλέπουν επίσης περισσότερη ενοποίηση, με αποτέλεσμα την υπερφόρτωση των εγκαταστάσεων. Σε τμήματα της Ασίας υπερπληθυσμό ατόμων με εγχώρια τα πουλιά έχουν ανοίξει τον κόσμο στην απειλή της επιδημίας από σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (SARS) και από τη γρίπη H5N1 (Orent, 2005).

Στις επόμενες ενότητες θα εξεταστούν οι αιτήσεις για χρήση όζοντος για πιθανή μείωση των λοιμώξεων στην υγειονομική περίθαλψη, στον κλάδο της φιλοξενίας, στην ταξιδιωτική βιομηχανία, στον καθαρό χώρο, στον χειρισμό ιατρικών συσκευών και στην κτηνοτροφία. Επίσης, πολλές επιτυχημένες εφαρμογές του όζοντος στα τρόφιμα, ποτά, νερό και επεξεργασίες λυμάτων θα είναι λεπτομερείς. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα για το όζον θα συζητηθούν μαζί με παρανοήσεις σχετικά με την τεχνολογία.

Το όζον εμφανίζεται σε φυσική μορφή  στην ατμόσφαιρα και εξυπηρετεί πολλές και  πολύ σημαντικές λειτουργίες στην ύπαρξή μας εδώ της γης.

Ένα προστατευτικό στρώμα όζοντος βρίσκεται σε απόσταση 6 έως 30 μιλίων πάνω από την επιφάνεια της γης σε συγκέντρωση περίπου 10 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Αυτό το στρώμα όζοντος βοηθά στην προστασία της επιφάνειας της γης από επιβλαβή υπεριώδη ακτινοβολία και αποτρέπει την απώλεια θερμότητας από την επιφάνεια της γης.

     Το όζον παράγεται επίσης κατά τη διάρκεια του κεραυνού, γι ‘αυτό ο αέρας μυρίζει τόσο φρέσκος  μετά  από μια καταιγίδα.

Το όζον έχει τεράστια ικανότητα να οξειδώνει τις ουσίες. Είναι χιλιάδες φορές ταχύτερο από το χλώριο και απολυμαίνει το νερό τρεις με τέσσερις φορές πιο αποτελεσματικά.

Το όζον  είναι  πολύ ισχυρό οξειδωτικό  και επιδιώκει να οξειδώσει τα πάντα.

Καθώς οξειδώνει μια ουσία, το όζον καταστρέφει κυριολεκτικά το μόριο της ουσίας. Μπορεί να οξειδώσει οργανικές ουσίες όπως τα βακτήρια και την μούχλα, να αποστειρώσει τον αέρα και να καταστρέψει τις οσμές και τους τοξικούς καπνούς.

Το όζον χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία εδώ και πολλά χρόνια και σε πολλούς διαφορετικούς τύπους εφαρμογών όπως ο έλεγχος της οσμής, ο καθαρισμός των υδάτων και ως απολυμαντικό. (Mork, 1993).

Η επίσημη  έγκριση στην χρήση του όζοντος  σε τρόφιμα και επιφάνειες επαφής με τρόφιμα έχει ανοίξει την πόρτα σε πολλές πιο συναρπαστικές δυνατότητες για αυτή την τεχνολογία

Το ζήτημα της ασφάλειας πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται όταν χρησιμοποιείται τεχνολογία όζοντος για χρήση σε εσωτερικούς χώρους με ανθρώπινη έκθεση.

Σύμφωνα με μια μελέτη του Boeniger (1995), διαπιστώθηκε ότι τα καθαριστικά αέρα με όζον είναι πιθανός κίνδυνος για την υγεία εάν χρησιμοποιούνται σε υψηλά επίπεδα σε εσωτερικούς χώρους.

Οι σημερινοί κατασκευαστές τεχνολογίας όζοντος φαίνεται να γνωρίζουν καλά αυτόν τον κίνδυνο για την υγεία και έχουν εργαστεί για να βελτιώσουν την επιστήμη για να κάνουν το όζον ασφαλέστερο για χρήση σε εσωτερικούς χώρους. Για παράδειγμα, ένα κύτταρο φωτο-υδροιονισμού (PHI) που αναπτύχθηκε από την RGF Environmental Group, Inc έχει σχεδιαστεί ώστε να μην υπερβαίνει τα συνιστώμενα όρια ασφαλείας για το όζον (0,04 ppm) σε ένα κατεχόμενο δωμάτιο.

Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες εκτιμάται ότι οι άνθρωποι ξοδεύουν περίπου το 90 τοις εκατό του χρόνου τους σε εσωτερικούς χώρους .

Οι κίνδυνοι για την υγεία για τους  για τους περισσότερους ανθρώπους μπορεί να είναι μεγαλύτεροι λόγω της έκθεσης σε κακή ποιότητα του εσωτερικού αέρα από ό, τι σε εξωτερικούς χώρους. Τα άτομα που εκτίθενται σε εσωτερική ρύπανση για  μεγάλες χρονικές περιόδους είναι συχνά εκείνοι που είναι περισσότερο επιρρεπή στις δυσμενείς επιπτώσεις  από την ρύπανση του εσωτερικού αέρα. Μερικές φορές τα προβλήματα του αέρα στο εσωτερικό είναι αποτέλεσμα κακής σχεδίασης κτιρίων ή δραστηριοτήτων επιβατών.

Οι επιπτώσεις στην υγεία  που σχετίζονται με την κακή ποιότητα του εσωτερικού αέρα των χώρων  στον οποίον  ζουν ή εργάζονται οι άνθρωποι, όπως τα σπίτια, τα διαμερίσματα, τα γραφεία, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα κτίρια του δημόσιου τομέα κ.τ.λ. , έχουν γίνει ένα κλιμακωτό ζήτημα δημόσιας υγείας.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών (US EPA, 1993), η ατμοσφαιρική ρύπανση των εσωτερικών χώρων θεωρείται σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα περιβαλλοντικής υγείας . Οι εσωτερικές πηγές ρύπανσης που απελευθερώνουν αέρια ή σωματίδια στον αέρα είναι η κύρια αιτία των προβλημάτων ποιότητας αέρα του εσωτερικού χώρου.

Ο ανεπαρκής αερισμός    ( είσοδος – έξοδος  αέρα )μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα των εσωτερικών ρύπων, διότι δεν εισάγει  αρκετό καθαρό αέρα  εντός των χώρων με αποτέλεσμα  την αδυναμία αποβολής των εσωτερικών ρύπων .

Οι πηγές για τη ρύπανση του εσωτερικού αέρα είναι πολυάριθμες και περιλαμβάνουν π.χ. καύση ξύλου και προϊόντων καπνού, οικοδομικά υλικά και επίπλωση, χαλιά και έπιπλα κατασκευασμένα από ορισμένα προϊόντα από συμπιεσμένο ξύλο,  προϊόντα καθαρισμού και συντήρησης οικιακής χρήσης, προσωπική φροντίδα ή χόμπι, συστήματα κεντρικής θέρμανσης και ψύξης και συσκευές υγρασίας, εξωτερικές πηγές όπως τα φυτοφάρμακα και η ατμοσφαιρική ρύπανση, εσωτερικά ζώα και παράσιτα (όπως γάτες, σκυλιά, τρωκτικά και ακάρεα σκόνης).  Όλες αυτές οι ουσίες παράγουν αλλεργιογόνα που συμβάλλουν στην εμφάνιση ασθενειών όπως το άσθμα (Bahnfeleth & Kowalski, 2005).

Η σημασία κάθε μοναδικής πηγής εξαρτάται από το πόσο ένα συγκεκριμένο ρύπο εκπέμπει και πόσο επικίνδυνες  είναι αυτές οι εκπομπές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παράγοντες όπως το πόσος χρόνος είναι η πηγή και αν διατηρείται σωστά είναι σημαντικοί (Tilton, 2003).

Ορισμένες πηγές, όπως δομικά υλικά, έπιπλα και οικιακά προϊόντα όπως αποσμητικά χώρου, απελευθερώνουν ρύπους περισσότερο ή λιγότερο συνεχώς. Άλλες πηγές, που σχετίζονται με δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο σπίτι, απελευθερώνουν ρύπους περιστασιακά ανάλογα με την χρήση. Αυτά περιλαμβάνουν το κάπνισμα, τη χρήση αέριων ή κακής ποιότητας σόμπες, φούρνων ή θερμαντήρων χώρου, τη χρήση διαλυτών στα καθαριστικά, τη χρήση αποξεστικών χρωμάτων σε δραστηριότητες επανακατασκευής και τη χρήση προϊόντων καθαρισμού και παρασιτοκτόνων στην οικιακή καθαριότητα. Οι υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων μπορούν να παραμείνουν στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες

Η μικροβιακή μόλυνση του εσωτερικού αέρα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας και πηγή προβλημάτων ασθενείας. Η μούχλα, για παράδειγμα, είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το σύνδρομο άρρωστων κτιρίων που αποκτά  όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για πολλούς ιδιοκτήτες σπιτιού και επιχειρήσεις. Εκτός από το ότι δεν είναι ελκυστικό κάποιος να την βλέπει και να την μυρίζει, η μούχλα εκλύει επίσης σπόρια και μυκοτοξίνες που προκαλούν ερεθισμούς, αλλεργικές αντιδράσεις ή ασθένειες σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. (Bahnfleth et al., 2005).

Η μικροβιακή μόλυνση του εσωτερικού αέρα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας και πηγή προβλημάτων ασθενείας. Η μούχλα, για παράδειγμα, είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το σύνδρομο άρρωστων κτιρίων που αποκτά  όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για πολλούς ιδιοκτήτες σπιτιού και επιχειρήσεις. Εκτός από το ότι δεν είναι ελκυστικό κάποιος να την βλέπει και να την μυρίζει, η μούχλα εκλύει επίσης σπόρια και μυκοτοξίνες που προκαλούν ερεθισμούς, αλλεργικές αντιδράσεις ή ασθένειες σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. (Bahnfleth et al., 2005).

Υπάρχουν τρεις κύριες στρατηγικές για τη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων: έλεγχος πηγής, εξαερισμός και καθαρισμός αέρα

Ο έλεγχος πηγής θεωρείται ως αποτελεσματικότερος και εξαλείφει τις πηγές ρύπων ή μειώνει τις εκπομπές τους. Δυστυχώς πρακτικά, δεν μπορούν να εντοπιστούν όλες οι πηγές ρύπων και να εξαλειφθούν ή να μειωθούν.

Ο εξαερισμός είναι αποτελεσματικός επειδή φέρνει εξωτερικό αέρα σε εσωτερικούς χώρους. Αυτό επιτυγχάνεται συνήθως με το άνοιγμα των παραθύρων και των θυρών, με την ενεργοποίηση των ανεμιστήρων εξαερισμού ή με τη χρήση μηχανικών συστημάτων αερισμού . Η λειτουργία  του  εξαερισμού έχει σχέση με το  κόστος θέρμανσης ή ψύξης του εισερχόμενου αέρα και με το γεγονός ότι ο εξωτερικός αέρας μπορεί επίσης να περιέχει αρνητικά επίπεδα ρύπων.

Καθαρισμός αέρα εσωτερικών χώρων

Μία από τις συνηθέστερες μεθόδους φιλτραρίσματος είναι η χρήση φίλτρων  HEPA. Τα φίλτρα  HEPA διαθέτουν υψηλή απόδοση στα αιωρούμενα  σωματίδια. Τα φίλτρα HEPA χρησιμοποιούν έναν ισχυρό φυσητήρα για να ωθήσουν τον αέρα μέσω μιας πολύ στενής μεμβράνης για να επιτύχουν φιλτράρισμα σωματιδίων υψηλής απόδοσης. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των φίλτρων HEPA είναι ότι είναι πολύ αποτελεσματικά στο φιλτράρισμα του αέρα που διέρχεται από το φίλτρο και μπορεί να διηθηθεί στα 0,03 μικρά.

Τα μειονεκτήματα των φίλτρων HEPA είναι

• Απαιτούν συχνές αλλαγές φίλτρου με υψηλό κόστος.
• Τα φίλτρα HEPA μπορεί  να λειτουργήσουν ως σημείο αναπαραγωγής για βακτήρια, μούχλα και μύκητες
• Δεν αφαιρούν οσμές, αέρια, παρασιτοκτόνα, ιούς και πολλά βακτήρια.
• Μειώνουν τη ροή του αέρα λόγω των στενών πόρων του φίλτρου. Γενικά δεν χρησιμοποιούνται σε κεντρικά συστήματα και πωλούνται μόνο ως αυτόνομες μονάδες (Fink, 1998).

Τα φίλτρα άνθρακα είναι μια άλλη μέθοδος καθαρισμού, που ενσωματώνει τη χρήση φίλτρου εμποτισμένου με άνθρακα ή κοκκοποιημένου άνθρακα. Αυτά τα φίλτρα έχουν συνήθως αφρό ή φίλτρο υφάσματος για να συγκρατούν τα μέσα. Ο άνθρακας έχει τη μοναδική ικανότητα να δρα ως φυσικό φίλτρο που παγιδεύει σωματίδια και σε χημική βάση αντιδρώντας με μερικές οσμές και μερικά από τα βαρέα αέρια. Ένα αξιοσημείωτο πλεονέκτημα του φίλτρου άνθρακα είναι ότι απορροφά την οσμή, απορροφά μερικά αέρια και φιλτράρει σωματίδια. Τα μειονεκτήματα των φίλτρων άνθρακα είναι

• Τα φίλτρα άνθρακα απαιτούν συχνές αλλαγές
• Λειτουργεί ως χώρος αναπαραγωγής για μικροοργανισμούς
• Μπορεί εύκολα να γεμίσει και να σταματήσει να λειτουργεί.

 Τα φίλτρα αφρώδους ή ανοικτού κυψελωτού  βασίζονται στον αέρα που διέρχεται από μια μήτρα αφρωδών κυττάρων ή ινών  από ίνες υάλου, σύρμα, πλαστικό, ή δόντι. Συνήθως, αυτά τα φίλτρα σταματούν μόνο μεσαία έως μεγάλα σωματίδια. Το χαμηλό κόστος είναι ίσως το κύριο πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου διήθησης (Fink, 1998).             

Τα μειονεκτήματα του συστήματος είναι

• Ότι φιλτράρουν μόνο τον αέρα που διέρχεται από το φίλτρο
• Η συσσώρευση σωματιδίων μπορεί να λειτουργήσει ως έδαφος αναπαραγωγής για βακτήρια.

Οι ηλεκτροστατικοί  μονάδες  (ιονιστές)  έχουν χρησιμοποιηθεί  εδώ και πολλά χρόνια για να καθαρίσουν την εκπομπή σωματιδίων στοίβας καπνού. Λειτουργούν με ηλεκτρική φόρτιση ενός πεδίου μεταξύ μεταλλικών πλακών. Ο αέρας φορτίζεται με ηλεκτρικό φορτίο παρόμοιο με το στατικό ηλεκτρισμό. Τα φορτισμένα σωματίδια συλλέγονται και συσσωματώνονται σε μια δεύτερη σειρά φορτισμένων πλακών όπου συσσωρεύονται και πέφτουν σε ένα δίσκο συλλογής. Τα πλεονεκτήματα περιλαμβάνουν την αποτελεσματικότητα κατά την αφαίρεση του καπνού από τον αέρα που διέρχεται από το φίλτρο. Δεν μειώνουν τη ροή αέρα όπως κάνουν τα περισσότερα άλλα φίλτρα. Μπορούν να εγκατασταθούν σε κεντρικές μονάδες ή σε κάθε δωμάτιο. Τα μειονεκτήματα είναι

• Απαιτούν συχνό καθαρισμό και μόνο φιλτράρουν τον αέρα που διέρχεται από το φίλτρο.
• Η συσσώρευση σωματιδίων μπορεί να λειτουργήσει ως έδαφος αναπαραγωγής για βακτήρια.

     Οι γεννήτριες αρνητικών ιόντων έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ και χρόνια για την απομάκρυνση των σωματιδίων από τον αέρα και την εξουδετέρωση των επιδράσεων των υπερβολικών θετικών ιόντων. Τα αρνητικά ιόντα παράγονται ηλεκτρικά και ταξιδεύουν στον αέρα μέχρι να προσελκύσουν σωματίδια που εκπέμπονται στο κιβώτιο  και να συνενώσουν  τα σωματίδια έως ότου είναι πολύ βαριά για να παρασυρθούν και να συσσωρευτούν  στο πάτωμα. Οι γεννήτριες αρνητικών ιόντων είναι αποτελεσματικές στην απομάκρυνση του καπνού από τον αέρα. Ταξιδεύουν σε όλο το δωμάτιο και καθαρίζουν όλο τον αέρα του χώρου από τα  σωματίδια και όχι μόνο τον αέρα που διέρχεται από ένα φίλτρο.  Είναι καλύτερα να τοποθετούνται  σε κάθε χώρο, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι τα ιόντα δεν μπορούν να ταξιδέψουν αποτελεσματικά μέσω των αγωγών HVAC.

     Οι υπεριώδεις (UV) ακτίνες φωτός έχουν χρησιμοποιηθεί ως απολυμαντικό  μέσον από την ιατρική  εδώ και χρόνια. Το υπεριώδες φως μπορεί επίσης να απολυμάνει τον αέρα που μεταφέρεται απευθείας στην πορεία του. Το φως UV μπορεί να καταστρέψει τα βακτήρια, τους μύκητες, την μούχλα  και ορισμένα αέρια. Δεν μειώνει τη ροή του αέρα. Μπορεί να εγκατασταθεί σε κεντρική ή μεμονωμένη μονάδα δωματίου. Το μειονέκτημα του υπεριώδους φωτός είναι

• ότι δεν έχει καμία επίδραση στα σωματίδια στα οποία δεν έχει άμεση επαφή.
• χρειάζεται συγκεκριμένο χρόνο δράσης.
• Οι ακτίνες υπεριώδους ακτινοβολίας πρέπει να προστατεύονται από την έκθεση του ανθρώπου.

Το όζον που χρησιμοποιείται για εναέρια επεξεργασία πραγματοποιείται συνήθως σε αέρια μορφή. Το όζον αποτελείται από ένα μόριο οξυγόνου που περιέχει τρία άτομα οξυγόνου  αντί δύο, όπως το οξυγόνο που αναπνέουμε. Σε αυτή την κατάσταση το όζον είναι άχρωμο με χαρακτηριστική οσμή.

Το επιπλέον άτομο του όζοντος είναι γνωστό ως μια χαλαρή ρίζα που όταν συναντά τα οργανικά στοιχεία εντός του χώρου προσκολλάτε με αποτέλεσμα να τα οξειδώνει και να τα καταστρέφει.

Το όζον είναι γνωστό ως φιλικό οξειδωτικό, λόγω του γεγονότος ότι όταν το επιπλέον άτομο οξειδώσει τα οργανικά στοιχεία τα δύο εναπομείναντα άτομα παραμένουν ως ένα καθαρό μόριο οξυγόνου.  Το όζον είναι ένα οξειδωτικό αέριο που ταξιδεύει σε όλο το δωμάτιο και οξειδώνει όλα τα οργανικά στοιχεία. Μπορεί να εξουδετερώνει τις περισσότερες οσμές και  αέρια, καταστρέφει τους μικροοργανισμούς και δεν μειώνει τη ροή του αέρα. Οι μονάδες όζοντος μπορούν να εγκατασταθούν σε κεντρικές μονάδες ή σε κάθε δωμάτιο. Η χρήση του όζοντος πρέπει να εφαρμόζετε με ασφαλή όρια χρήσης και τα επίπεδα έκθεσης πρέπει να ελέγχονται για να ανταποκρίνονται στις πιστοποιημένες  οδηγίες.

Το όζον χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια από επαγγελματίες  και από επιχειρήσεις αποκατάστασης καταστροφών. Αυτοί οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν το όζον για να απολυμαίνουν τα άρρωστα σπίτια, να καταστρέψουν τη μούχλα, τους μύκητες ή τον καπνό από ζημιές μετά από πυρκαγιά (Khurana, 2003). Οι εφαρμογές όζοντος χαμηλού επιπέδου έχουν βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικές στη μείωση ή και εξαφάνιση πληθυσμών βακτηρίων, μυκήτων και ιών.

Ο καθαρισμός του αέρα είναι ένα κρίσιμο κεφάλαιο  για την ποιότητα του αέρα των χώρων.  Δεδομένου ότι το όζον λειτουργεί για να οξειδώσει τον αέρα καθώς και κάθε επιφάνεια που έρχεται σε επαφή καθιστά την   τεχνολογία του όζοντος την πλέον κατάλληλη. (Fink, 1994)

Τα προβλήματα οσμής προέρχονται από πολλές πηγές, τα βακτήρια, τη μούχλα, το κάπνισμα, οι αναθυμιάσεις από τις χημικές ουσίες, το μαγείρεμα, τα τζάκια και τα κατοικίδια ζώα. Οι οσμές  είναι μεγάλο πρόβλημα όταν συναντώνται  σε ρούχα, υφάσματα επίπλων ή χαλιά.

Η μόλυνση από μούχλα και μύκητες είναι μια άλλη σημαντική πηγή δυσάρεστων οσμών. Οι υγρές κηλίδες γύρω από τους υγραντήρες, τις σοφίτες και τους χώρους αποθήκευσης κάτω από τα σπίτια, τα υπόγεια, τα μπάνια, τις κατοικίες, τους αεραγωγούς, τις υγρές οροφές και τους τοίχους, τα υγρά χαλιά και τα παράθυρα είναι όλες πηγές μόλυνσης.

Η  μούχλα, είναι μία οσμή που μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική αλλά είναι  και ένα ζήτημα υγείας σε εκείνους που πάσχουν από αλλεργίες ή άσθμα. Η συμπύκνωση από τον ατμό και ο ανεπαρκής αερισμός είναι η μεγαλύτερη αιτία μούχλας στα μπάνια και γύρω από τους στεγνωτήρες ρούχων  όταν δεν αερίζονται σωστά .

Η αφαίρεση της οσμής συνίσταται στην κάλυψη της οσμής με μια πιο ευχάριστη ή λιγότερο ενοχλητική  οσμή ή ακόμη ιδανικά στην απομάκρυνση της οσμής.

Τα συστήματα φιλτραρίσματος είναι ικανά  για χρήση στην αφαίρεση των οσμών τσιγάρων ή κατοικίδιων ζώων με την προϋπόθεση ότι ο όλος ο αέρας του χώρου τραβιέται μέσα από το φίλτρο. Το αρνητικό είναι ότι τα φίλτρα αέρα δεν μπορούν  να αφαιρέσουν τις οσμές που είναι ενσωματωμένες σε ρούχα, υφάσματα επίπλων και χαλιά. Η κάλυψη της δυσάρεστης οσμής από τα σημεία που δεν μπορεί να αφαιρεθεί  με μια πιο ευχάριστη οσμή είναι μια κοινή πρακτική, αλλά είναι μόνο μια βραχυπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα.

Το όζον που μεταφέρετε μέσω του αέρα έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την αφαίρεση οσμών από παλιά  σπίτια, συμπεριλαμβανομένων οσμών από κατοικίδια ζώα και μούχλας (Balnfelth et al., 2005).

Το όζον έχει αναγνωριστεί ότι δίνει ένα άρωμα που είναι παρόμοιο με τα πρόσφατα πλυμένα σεντόνια. Εξακολουθεί να συζητείται από ορισμένους ερευνητές σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το όζον λειτουργεί με οσμές, καλύπτοντας αυτές ή εξαλείφοντας αυτές ή και τα δύο. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα του όζοντος στην εξάλειψη των ανεπιθύμητων οσμών είναι καλά τεκμηριωμένη (Purofirst, 2001).

Η βασική θεωρία πίσω από την ικανότητα του όζοντος να αφαιρεί τις οσμές είναι απλή. Όταν το όζον έρχεται σε επαφή με οργανικές ενώσεις ή βακτήρια, το επιπλέον άτομο οξυγόνου καταστρέφει το ρύπο με οξείδωση. Το όζον αποσυντίθεται στο οξυγόνο μετά από τη χρήση του και έτσι δεν προκύπτουν επιβλαβή υποπροϊόντα.

Το όζον θα εξουδετερώσει σχεδόν όλες τις οργανικές οσμές, συγκεκριμένα αυτές που περιέχουν άνθρακα ως βασικό στοιχείο τους. Αυτό θα περιλαμβάνει όλες τις ομάδες βακτηριδίων και μυκήτων, καθώς και τον καπνό, τη φθορά και τις οσμές μαγειρέματος.

Στην αποκατάσταση κατοικιών ή κτιρίων που έχουν υποστεί βλάβη από τον καπνό υπήρξε επιτυχής η εφαρμογή του όζοντος. Μόρια οσμών καπνού που διεισδύουν σε όλες τις πορώδεις επιφάνειες μπορούν να απομακρυνθούν μόνιμα με αέριο όζοντος. Μόνο το όζον θα δουλέψει πάνω στα πιο επίμονα από όλα τα μόρια οσμής, που είναι πρωτεΐνες. (Purofirst, 2001).

Οι οσμές που σχετίζονται με τη φθορά των τροφίμων ή των ζώων, όπως τα τρωκτικά, έχουν αντιμετωπισθεί από καιρό σε  προσπάθειες χημικής απόσμησης. Το όζον έχει τη δυνατότητα να εξουδετερώνει ακόμη και αυτούς τους μολυντές

Ένα τεράστιο πλεονέκτημα του όζοντος σε σχέση με άλλους τύπους αποσμητικών είναι ότι αφού γίνει η εργασία για την απομάκρυνση των οσμών, επανέρχεται στο κανονικό οξυγόνο μέσα σε 15 έως 30 λεπτά. Ωστόσο, πρέπει να τηρούνται  και άλλες διασφαλίσεις, εκτός από τον αερισμό και  την απόρριψη  του όζοντος από τον χώρο στο περιβάλλον  όπως για παράδειγμα οι δυνατότητες του συστήματος .   ( Σύστημα κατάλυσης του αέρα )

  Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις είναι μολύνσεις που αποκτώνται σε χώρους όπως νοσοκομεία , κλινικές υγείας καθώς και από οποιαδήποτε άλλη μονάδα υγειονομικής περίθαλψης.

Η σημασία των νοσοκομειακών μολύνσεων φαίνεται να έχει κατανοηθεί καλύτερα μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν τεράστιο βάρος για τον συνολικό πληθυσμό μιας χώρας. Εκτιμάται ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζονται περισσότερα από 2 εκατομμύρια νοσοκομειακές λοιμώξεις κάθε χρόνο (Yalcin, 2003). οι νοσοκομειακές λοιμώξεις κόστισαν 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια και συνέβαλαν σε περισσότερους από 88.000 θανάτους ετησίως. Προσθέτοντας μέχρι ένα θάνατο κάθε 6 λεπτά και το ποσοστό συνεχίζει να αυξάνεται κάθε χρόνο

Πιστεύεται ότι η πλειοψηφία (80%) των μολύνσεων από την υγειονομική περίθαλψη προκαλείται από τη μικροβιακή χλωρίδα που ο ασθενής  φέρνει μαζί του στη μονάδα υγειονομικής περίθαλψης (Tilton, 2003). Αυτή η μικρο-χλωρίδα φαίνεται να είναι καιροσκοπική στο νέο περιβάλλον και είναι σε θέση να επωφεληθεί από τις νέες διαδρομές που προσφέρουν οι ιατρικές διαδικασίες. Άλλες νοσοκομειακές λοιμώξεις (10% έως 20%) αναπτύσσονται μετά από μόλυνση που διαπιστώθηκε στο περιβάλλον της υγειονομικής περίθαλψης.

Η μούχλα αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις λοιμώξεις της υγειονομικής περίθαλψης. Το είδος Candida της μούχλας, για παράδειγμα, είναι η τέταρτη κύρια αιτία νοσοκομειακών λοιμώξεων του αίματος στα νοσοκομεία των ΗΠΑ (Gudlaugsson et al., 2003). Τα δεδομένα έδειξαν ότι οι ασθενείς που αποκτούν candidemia είναι πιθανό να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας ως αποτέλεσμα της μόλυνσης (Gudlaugsson et al., 2003). Σύμφωνα με τον Gudlaugsson και τους συνεργάτες του, η πρόληψη των λοιμώξεων που προκαλούνται από τα είδη Candida πρέπει να αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για κάθε μονάδα υγειονομικής περίθαλψης.

Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις στο χώρο της υγειονομικής περίθαλψης έχουν πολλαπλές πηγές που προάγουν την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Αυτές οι πηγές με την υγειονομική περίθαλψη περιλαμβάνουν: την πρόοδο της υγειονομικής περίθαλψης που συχνά οδηγεί σε νέες πηγές μόλυνσης, οι περικοπές στο προσωπικό σε πολλές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης έχουν θέσει μεγαλύτερο βάρος στο ιατρικό προσωπικό (Chotani et al., 2004).

Ένα επιτυχές πρόγραμμα ελέγχου των λοιμώξεων δεν μπορεί μόνο να συμβάλει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας και νοσηρότητας στα νοσοκομεία, αλλά μπορεί επίσης να είναι πολύ αποδοτικό για τους οργανισμούς υγειονομικής περίθαλψης (Khon et al., 1999). Θεωρώντας ότι το ένα τρίτο όλων των νοσοκομειακών λοιμώξεων μπορεί να προληφθούν, τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα για κάθε οργάνωση υγείας (Tilton, 2003).

Για την καταπολέμηση των λοιμώξεων που εμφανίζονται σε χώρους υγειονομικής περίθαλψης, μια προσέγγιση που χρησιμοποιεί διάφορα ολοκληρωμένα μέτρα πρόληψης θεωρείται ως αποτελεσματικότερη (Tilton, 2003).

Αυτό περιλαμβάνει μέτρα όπως ορθές πρακτικές υγιεινής από τους υπαλλήλους υγειονομικής περίθαλψης, επεμβατικές ιατρικές συσκευές χωρίς μόλυνση, πρόγραμμα απολυμαντικών δεξαμενών θεραπείας και συνεχή απολύμανση χώρων και εξοπλισμού σε όλη την εγκατάσταση υγειονομικής περίθαλψης. Απαιτείται επίσης η απολύμανση των εφαρμογών στο σπίτι, ειδικά σε όσους έχουν ανοσοανεπάρκεια ή θα έχουν εκτεταμένες διαμονές σε εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν ότι  ένας μεγάλος αριθμός λοιμώξεων (80%) μεταφέρονται μαζί με τον ασθενή στο νοσοκομείο.

Η απολύμανση σημαίνει τη χρήση μιας χημικής διαδικασίας για την εξάλειψη σχεδόν όλων των αναγνωρισμένων παθογόνων μικροοργανισμών, αλλά όχι απαραίτητα όλων των μικροβιακών μορφών σε άψυχα αντικείμενα (Tilton, 2003). Αντιμικροβιακά όπως το ιώδιο, η χλωροεξιδίνη, το 70% διάλυμα ισοπροπυλικής αλκοόλης και το εξαχλωροφαινικό χρησιμοποιούνται συχνά σε νοσοκομεία και άλλες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Η χλωροεξιδίνη και το εξαχλωροφαίνιο είναι δραστικές έναντι πολλών μικροοργανισμών, αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματικές κατά Gram-αρνητικά βακτηρίδια.

Το όζον είναι ένας ισχυρός αντί μικροβιακός παράγοντας ευρέος φάσματος ο οποίος έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικός ενάντια στα βακτήρια, τους μύκητες, τους ιούς, τα πρωτόζωα και τους σπόρους βακτηρίων και μυκήτων (Kim, Yousef, & Chrism, 1999). Η αντιμικροβιακή δράση του όζοντος βασίζεται στην ισχυρή οξειδωτική της επίδραση, η οποία προκαλεί βλάβη στα λιπαρά οξέα στην κυτταρική μεμβράνη.

Ένα μεγάλο πρόβλημα στον έλεγχο των μολύνσεων από την υγειονομική περίθαλψη είναι ότι ορισμένα στελέχη βακτηρίων μπορούν στην πραγματικότητα να δημιουργήσουν αντίσταση σε ορισμένα χημικά απολυμαντικά (Tilton, 2003). Το όζον, από την άλλη πλευρά, σκοτώνει τα βακτήρια μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από μια διαδικασία γνωστή ως κυτταρική λύση. Το όζον παραμορφώνει μοριακά την κυτταρική μεμβράνη, διασπείρει το κυτταρόπλασμα του κυττάρου και καθιστά αδύνατη την επανενεργοποίηση. Εξαιτίας αυτού, οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να αναπτύξουν στελέχη ανθεκτικά στο όζον. εξαλείφοντας έτσι την ανάγκη περιοδικής χρήσης των  βιοκτόνων (Pope et αϊ., 1984).

Οι βιομηχανίες τροφίμων και ποτών αντιμετωπίζουν  προβλήματα όταν πρόκειται για την παραγωγή ενός ασφαλούς και υγιεινού προϊόντος. Τα παθογόνα τροφίμων όπως το Ε. Coli 0157: Η7, το είδος Salmonella, η Listeria moncytogenes και το Clostridium bolulinum έχουν αυξήσει την παρουσία  τους όλα αυτά τα χρόνια.

Η βιομηχανία τροφίμων και ποτών  ανησυχεί  για την αλλοίωση των μικροοργανισμών που συντομεύουν τη διάρκεια ζωής τους και κοστίζουν εκατομμύρια επιχειρήσεις κάθε χρόνο σε αλλοιωμένο προϊόν. Οι βιομηχανίες που επηρεάζονται περιλαμβάνουν το κρέας, τα θαλασσινά, τα πουλερικά, την παραγωγή, το ψήσιμο, τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και σχεδόν όλα τα  τμήματα της αγοράς.

Σε ότι έχει να κάνει με την  βιομηχανία ποτών αυτή πρέπει να γνωρίζει την ποιότητα των υδάτων που χρησιμοποιούν στην ανάμειξη για την παρασκευή των ποτών.

Έρευνα στην Αμερική εκτιμά ότι το κόστος που συνδέεται με την ασθένεια που προκαλείται από τρόφιμα είναι περίπου 5,5 δισεκατομμύρια έως 22 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτό δεν περιλαμβάνει τα δισεκατομμύρια που χάνονται κάθε χρόνο εξαιτίας αλλοιωμένου προϊόντος, το οποίο πρέπει να διατεθεί ή να πωληθεί ως προϊόν με μικρότερη αξία ή και να καταστραφεί.

Συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι  απαιτούνται καλύτερα μέτρα απολύμανσης και μικροβιολογικού ελέγχου σε σχεδόν όλους τους τομείς της βιομηχανίας τροφίμων.

Το χλώριο είναι ένα κοινό απολυμαντικό που χρησιμοποιείται στην επεξεργασία κρέατος. Εντούτοις, το χλώριο είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικό από το όζον στην οξείδωση και αντιδρά με το κρέας που σχηματίζει πολύ τοξικές και καρκινογόνες ενώσεις που ονομάζονται τρι-αλογονομεθάνες (THMs) καθιστώντας τα κρέατα προϊόντα με χαμηλότερη ποιότητα (Cunningham & Lawrence, 1977). Τα THM εμπλέκονται επίσης ως καρκινογόνα στην ανάπτυξη καρκίνων νεφρού, ουροδόχου κύστεως και παχέως εντέρου. Το χλώριο έχει επίσης ως αποτέλεσμα την παραγωγή χλωροφορμίου, τετραχλωράνθρακα, χλωρομεθανίου εκτός των THM. Από την άλλη πλευρά, το όζον δεν αφήνει κανένα ίχνος υπολειμματικού προϊόντος κατά την οξειδωτική του αντίδραση.

Τα φρέσκα  προϊόντα  είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο τμήμα της βιομηχανίας τροφίμων, αυξάνοντας συνεχώς σε παγκόσμιο επίπεδο  τις πωλήσεις . Οι εστίες από παθογόνα τροφίμων σε αυτόν τον κλάδο έχουν επίσης αυξηθεί, από περίπου 4 ετησίως στη δεκαετία του ’70 σε πάνω από 10 το χρόνο στη δεκαετία του ’90 (CDC, 2005).

Το όζον εγκρίθηκε για χρήση ως αντιμικροβιακή επεξεργασία στα προϊόντα από το FDA   (FOOD AND DRUG ADMINISTRATION ) το 2001 και έχει αποδειχθεί ότι είναι μια εξαιρετικά αποτελεσματική εφαρμογή. Μελέτες από τους Kim et al (1999) διαπίστωσαν ότι έκπλυση με όζον μόλις 1,3 ppm για 5 λεπτά προκάλεσε μείωση κατά περισσότερο από 99,9% στα ψυχρότροφα και μεσοφιλικά βακτήρια στο μαρούλι.

Τον Ιούνιο του 2001, η FDA(FOOD AND DRUG ADMINISTRATION )  ενέκρινε τη χρήση όζοντος ως απολυμαντικό για τις επιφάνειες επαφής με τρόφιμα, καθώς και για άμεση εφαρμογή στα προϊόντα διατροφής.

Μέχρι τότε, το χλώριο ήταν το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο απολυμαντικό στην βιομηχανία τροφίμων. Το χλώριο είναι ένα χημικό με βάση το αλογόνο το οποίο είναι διαβρωτικό για τον ανοξείδωτο χάλυβα και άλλα μέταλλα που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή εξοπλισμού επεξεργασίας τροφίμων.

Επιπλέον το χλώριο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των εργαζομένων. Όταν αναμειγνύεται με αμμωνία ή όξινα καθαριστικά, ακόμη και σε μικρές ποσότητες, μπορεί να σχηματιστεί ένα τοξικό αέριο.

Οι μελέτες που έγιναν κατέληξαν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι το όζον  είναι  πολύ καλύτερη επιλογή για την απολύμανση των επιφανειών από το χλώριο διότι δεν αφήνει κανένα υπολειμματικό κατάλοιπο και έχει ιδανικά αποτελέσματα απολύμανσης

Η εφαρμογή του όζοντος στη βιομηχανία άλεσης αλευριού έχει βρεθεί ότι είναι ένα σημαντικό μέσο καθαρισμού των κόκκων κατά την αποθήκευση αυτών στον χώρο πριν την επεξεργασία. Μία μελέτη που διεξήχθη στο μύλο άλεσης Harvest Milling στο Huron, Ohio έδειξε μείωση κατά 75% έως 80% των συνολικών βακτηρίων που μετρήθηκαν σε αλεύρι επεξεργασμένο με όζον σε σύγκριση με συμβατική επεξεργασία με χλώριο (Zdrojewski, 2001).

      Ιδιαίτερη σημασία έχει η χρήση  όζοντος στην επεξεργασία τροφίμων είναι ότι το προϊόν που επεξεργάζεται  μπορεί  να ονομάζεται βιολογικό.

Η εφαρμογή της επεξεργασίας τροφίμων και ποτών καθώς και της απολύμανσης επιφανειών με την χρήση του όζοντος έχει γίνει αποδεκτή και εγκεκριμένη από την FDA(FOOD AND DRUG ADMINISTRATION )  και έχει χαρακτηριστεί ως σύστημα απολύμανσης με ιδιαίτερα οικολογικό χαρακτήρα από  την Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας του Ηνωμένου Βασιλείου EPA (ENVIRONMENTAL PROTECTION AGENCY).

Οι ασθένειες των ζώων μπορεί να είναι καταστροφικές για οποιοδήποτε ζωικό πληθυσμό, αλλά ο αντίκτυπος στην υγεία των ζώων μπορεί να είναι εξαιρετικά δαπανηρός στη γεωργία, την εκτροφή, την επιβίβαση και τις δραστηριότητες εκτροφής.

Μερικά παραδείγματα λοιμώξεων που προκαλούν ασθένειες στα ζώα περιλαμβάνουν: Η λοιμώδης ρινοτραχειίτιδα των βοοειδών (IBR), μια κοινή ασθένεια στα βοοειδή που επηρεάζει όλες τις ηλικιακές ομάδες των βοοειδών, αλλά αυτά που πλήττονται περισσότερο, είναι τα νεαρά βοοειδή feedlot.

Στους χοίρους, οι αναπνευστικές ασθένειες που προκαλούνται από μείζονα παθογόνα όπως τα Mycoplasm sp., Actinobaillus sp., Pasteurella sp. Και Bortadella sp., Είναι συνήθως εξαιρετικά μεταδοτικά και συχνά μπορούν να είναι θανατηφόρα, όπως στα πουλερικά, η ασθένεια Air-sac και η σηψαιμία έχουν ως αποτέλεσμα αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας και καταδίκης των κοπαδιών.

Τα σοβαρά ζητήματα των ζωικών ασθενειών δεν περιορίζονται μόνο στο ζωικό κεφάλαιο, αλλά επηρεάζουν και τον πληθυσμό των ζώων συντροφιάς για παράδειγμα στο κυνήγι. Ο βήχας που παρουσιάζεται είναι μια κοινή ασθένεια στα σκυλιά που μπορεί να συγκριθεί με το κοινό κρυολόγημα του ανθρώπου. Οι άνθρωποι τείνουν να συσχετίζουν την ασθένεια , με σκυλιά που έχουν πρόσφατα βρεθεί σε κοινό χώρο ή έχουν συμμετάσχει σε μεγάλες ομάδες .

Ο βήχας μπορεί να προκληθεί από πολλούς ιούς καθώς και βακτηριακά είδη, πολλή συχνά η ασθένεια προκαλείται από ένα συνδυασμό και των δύο τύπων .

Πρωτογενείς μεταξύ των ιών που εμπλέκονται είναι ο αδενοϊός τύπου 1 και ο κυνικός 2, καθώς και ο ιός Canine Parainfluenza (De Boer, 2005). Πιθανώς ο πιο σημαντικός ένοχος που προκαλεί τον βήχα του κυνοτροφείου είναι ένα βακτήριο που ονομάζεται Bordatella bronchiseptica. Κάθε φορά που ένα σκυλί είναι ακόμη και σε κοντινή απόσταση από ένα μολυσμένο σκυλί, οι πιθανότητες μόλυνσης αυξάνονται και οφείλονται στην αερομεταφερόμενη διασπορά αυτών των οργανισμών. Η περίοδος επώασης του βήχα του κυνοτροφείου είναι περίπου 8-10 ημέρες, που σημαίνει ότι ο σκύλος θα μπορούσε να φιλοξενήσει τη μόλυνση 8-10 ημέρες πριν από την εμφάνιση συμπτωμάτων.

Παρόλο που υπάρχει σήμερα ένα εμβόλιο για τον βήχα του κυνοτροφείου, το εμβόλιο αυτό και μόνο δεν είναι αποτελεσματικό στην πρόληψη της λοίμωξης. Η πιο πιθανή εξήγηση γι ‘αυτό είναι ότι υπάρχουν πολλά στελέχη και μεταλλάξεις των ιικών ή βακτηριακών στελεχών που προκαλούν βήχα του εκτροφείου, καθιστώντας άκρως αδύνατο να βρεθεί το σωστό στέλεχος για χρήση στον εμβολιασμό. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα σκυλιά μπορούν να πιάσουν το βήχα του κυνοτροφείου, ακόμη και αν το ζώο έχει εμβολιαστεί για να το αποτρέψει.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η διατήρηση καλών περιβαλλοντικών συνθηκών για την κατοχή ζώων και τις εγκαταστάσεις στέγασης τους είναι συχνά ένα δύσκολο ζήτημα που πρέπει να ξεπεραστεί.

Στις περισσότερες εγκαταστάσεις, υπάρχει μία συνεχής μετατόπιση των ζώων, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μια κατάσταση γνωστή ως ασθένεια της συσσώρευσης. (Saldivar, n.d.). Η διατήρηση ενός καταφυγίου χωρίς λοίμωξη των ζώων μπορεί να είναι σχεδόν αδύνατη, λαμβάνοντας υπόψη τη βρωμιά και τα περιττώματα που μπορεί να υπάρχουν παντού. Σύμφωνα με το Saldivar, τα βακτήρια που προκαλούν ασθένειες όπως οι ιοί, οι μύκητες και τα αυγά παρασίτων συσσωρεύονται σε αυτούς τους τύπους περιβαλλόντων και μπορούν να γίνουν άνοσοι σε ακατάλληλα εφαρμοζόμενα απολυμαντικά μέσα, μεταδίδοντας έτσι ασθένεια στα ζώα που στεγάζονται.

Η ζωονόσος ή η ζωονοσολογική ασθένεια αναφέρεται σε ασθένειες που μπορούν να περάσουν είτε από άγρια είτε από εξημερωμένα ζώα στον άνθρωπο. Παρόλο που πολλές ασθένειες είναι ειδικού είδους ή μεταφέρονται μόνο μέσα σε ένα ζωικό είδος, πολλές άλλες ασθένειες μπορούν να εξαπλωθούν μεταξύ διαφορετικών ζωικών ειδών.

Αυτές οι μολυσματικές ασθένειες μπορούν να προκληθούν από μια ποικιλία βακτηριακών ειδών, οιικών ειδών ή άλλων οργανισμών ικανών να προκαλέσουν ασθένεια. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να ζουν σε ζώα καθώς και σε ανθρώπους και σε ποικίλες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Δεδομένου ότι οι άνθρωποι και τα ζώα υπάρχουν και λειτουργούν  σε ομάδες, υπάρχει ένας αυξανόμενος φόβος ότι περισσότερες ζωονοσογόνες ασθένειες θα πηδήσουν το φράγμα των ειδών. Το πρόβλημα αυτό έγινε ιδιαίτερα αισθητό στα κρούσματα του SARS και του Avain Flu, τα οποία εμφανίστηκαν από την Ασία, όπου τα ζώα και οι άνθρωποι ζουν σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Ειδικοί φοβούνται ότι οι ασθένειες όπως η γρίπη Avain και άλλες που πιθανόν να παρουσιαστούν στο μέλλον μπορούν να μεταλλαχθούν και να εξαπλωθούν εύκολα μεταξύ των ανθρώπων.

Ο φόβος της ασθένειας των ζώων δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους στις χώρες του τρίτου κόσμου. Ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Dr. Thu (2002) στην Εφημερίδα της Γεωργίας για την Ασφάλεια και την Υγεία διαπίστωσε ότι υπάρχει αναδυόμενη ανησυχία σχετικά με τις επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων που ζουν κοντά σε τροφοδοσίες ζωοτροφών, σε ιδιαίτερα μεγάλες χοιροτροφικές και λοιπές επιχειρήσεις.

Σε πολλές χώρες του αναπτυγμένου κόσμου, οι μεγάλες εκμεταλλεύσεις χοιροειδών, βοοειδών και πουλερικών βρίσκονται σε ολόκληρη τη χώρα  όχι μόνο σε αγροτικές τοποθεσίες, αλλά και σε περιοχές που είναι πυκνοκατοικημένες από τον άνθρωπο.

Η πρόληψη των μολυσματικών ασθενειών και των ασθενειών στις εγκαταστάσεις κράτησης ζώων μπορεί να γίνει με  ορισμένες δραστηριότητες.

Ο εμβολιασμός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για την προστασία των ζώων από πιθανή μόλυνση. Τα μειονεκτήματα των εμβολιασμών είναι ότι δεν μπορούν να εμποδίσουν το ζώο να προσβληθεί από τη νόσος για την οποία  έχει εμβολιαστεί. Ένα άλλο θέμα με τα εμβόλια είναι ότι δεν είναι διαθέσιμα για πολλές ασθένειες  από της  οποίες μπορεί να εκτεθούν τα ζώα.

Όπως και με τις λοιμώξεις του ανθρώπου σε χώρους υγείας, έτσι και η  ενσωμάτωση μέτρων πολλαπλής πρόληψης πρέπει να εφαρμοστεί και  στην υγεία των ζώων. Αυτό θα περιλάμβανε την προσθήκη ενός αποτελεσματικού προγράμματος απολύμανσης για να συνοδεύσει τις διαδικασίες εμβολιασμού και χειρισμού ζώων.

Ένα πρόβλημα που επηρεάζει πολλές εγκαταστάσεις χειρισμού ζώων είναι το γεγονός ότι πολλά από τα κτίρια είναι αρκετά μεγάλα, καθιστώντας την απολύμανση ένα τεράστιο έργο.  Ένα άλλο ζήτημα είναι το περιορισμένο διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό για την εκτέλεση της απαραίτητης απολύμανσης.

Λόγω των παραγόντων που αναφέρθηκαν παραπάνω, η τεχνολογία του όζοντος μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο απολύμανσης. Το όζον δεν είναι μόνο ένα αποτελεσματικό και ευρέος φάσματος αντιμικροβιακό, αλλά επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αέρια μορφή, μπορεί να δώσει μια πλήρη κάλυψη όλων των επιφανειών.  Η τεχνολογία όζοντος μπορεί επίσης να εφαρμοστεί με πολύ μικρό ανθρώπινο δυναμικό .

Οι παραγωγοί κτηνοτροφικών προϊόντων και οι επαγγελματίες φροντίδας των ζώων έχουν πολλές διαφορετικές εφαρμογές όπου η τεχνολογία του όζοντος μπορεί να είναι πολύ επωφελής. Ο χειρισμός των λυμάτων και της οργανικής ύλης αποτελεί βασική μέριμνα για τις εγκαταστάσεις των χοίρων και των βοοειδών. Μελέτες έχουν δείξει ότι το όζον είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο στη θεραπεία αυτών των αποβλήτων (Watkins et al., 1997).

Ένας άλλος τομέας ανησυχίας για τους χειριστές ζώων είναι η ανάγκη για περιβαλλοντική επεξεργασία του αέρα για  ζώα που βρίσκονται πολλά μαζί σε περιορισμένους χώρους. Το όζον ως περιβαλλοντική επεξεργασία αέρα γίνεται δημοφιλής τόσο στις εγκαταστάσεις πουλερικών όσο και στις εγκαταστάσεις  χοιρινού κρέατος. Το όζον με την διασπορά στον αέρα κάνει τους   παραγωγούς να  βλέπουν  βελτιωμένο το μέσο ημερήσιο κέρδος, τη βελτίωση των ζωοτροφών και τη μειωμένη απώλεια από τον θάνατο των ζώων . Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι η μείωση των βλαβερών αερίων όπως η αμμωνία και τα υδρόθειο τα οποία υπάρχουν στις ζωοτροφές αντιμετωπίζονται  με εφαρμογές όζοντος . (Hill & Bernuth, 2002).

Οι επεμβατικές ιατρικές διατάξεις έχουν γίνει ένα μεγάλο  ζήτημα με την ανάπτυξη νέων ιατρικών θεραπειών. Οι επεμβατικές συσκευές που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία ασθενών, όπως οι ενδοφλέβιοι καθετήρες, επιτρέπουν πρόσθετες πηγές μόλυνσης.

Εκτιμάται ότι οι καθετήρες που χρησιμοποιούνται σε νοσοκομεία μόνο αντιπροσωπεύουν 50.000 έως 100.000 λοιμώξεις αίματος κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες (Chotani et al., 2004). Οι αναπνευστήρες είναι μια άλλη κατηγορία ιατρικών συσκευών που αποτελούν πηγή νοσοκομειακών λοιμώξεων. Η πνευμονία που σχετίζεται με τον αναπνευστήρα παραμένει ένα σημαντικό θέμα στις περισσότερες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης (Myriantbefs et al., 2004).

Η βελτίωση του σχεδιασμού των επεμβατικών συσκευών μπορεί να είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες στον έλεγχο των λοιμώξεων που σχετίζονται με την υγειονομική περίθαλψη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό δεδομένης της αύξησης της συχνότητας εμφάνισης αγγειακών προσπτώσεων που σχετίζονται με λοιμώξεις της κυκλοφορίας του αίματος. Ο Weinstein δήλωσε: «Δεδομένης της επιλογής της αλλαγής της ανθρώπινης συμπεριφοράς (π.χ., βελτίωσης της ασηπτικής τεχνικής) ή του σχεδιασμού μιας καλύτερης συσκευής, η συσκευή θα είναι πάντα πιο επιτυχημένη

Οι ανησυχίες σχετικά με τη μόλυνση από διηθητικές συσκευές σε εγκαταστάσεις χρόνιας φροντίδας μπορεί να προκαλούν μεγάλη ανησυχία λόγω του εκτεταμένου χρόνου που εκτίθενται στους ασθενείς στις συσκευές.

Οι προληπτικές στρατηγικές πρέπει να αντιμετωπίσουν την μεταβαλλόμενη πολυπλοκότητα της περίθαλψης σε αυτές τις εγκαταστάσεις, ιδίως την αυξημένη χρήση επεμβατικών συσκευών. Η αναμενόμενη αύξηση του ηλικιωμένου πληθυσμού τις επόμενες δεκαετίες καθιστά την πρόληψη της μόλυνσης στις εγκαταστάσεις μακροχρόνιας περίθαλψης μέγιστη προτεραιότητα (Nicolle, 2001).

Έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες για να καταστούν ασφαλέστερες οι επεμβατικές συσκευές. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης νέων απολυμαντικών τεχνολογιών. Πρόσφατα μια αίτηση για την τεχνολογία υπεριώδους φωτός κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για χρήση στην απολύμανση ιατρικών συσκευών (Ruane et al., 2004). Οι τεχνολογίες απολύμανσης με όζον  έχουν περισσότερα  πλεονεκτήματα  από ότι  με την τεχνολογία υπεριώδους φωτός (UV ) . Το όζον έχει μεγάλο  πλεονέκτημα δεδομένου ότι κατά την απολύμανση είναι  σε μορφή  αέριου το οποίο σημαίνει ότι  μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη κάλυψη των συσκευών.

 Η ασφάλεια του πόσιμου νερού είναι ζωτικής σημασίας για τη δημόσια υγεία WHO (WORLD HEALTH ORGANIZATION).

Η προστασία της πηγής του νερού είναι συνήθως αποδεκτή ως η κύρια προσέγγιση για την απόκτηση μικροβιολογικώς ασφαλούς πόσιμου νερού. Ωστόσο, πολλές πηγές είναι πολύ μολυσμένες και χρειάζονται εκτεταμένη επεξεργασία πριν από τη διανομή τους στον καταναλωτή (Havelaar et al, 2000).

Η χημική απολύμανση είναι ένας σημαντικός παράγοντας στα συστήματα επεξεργασίας νερού. Οι οξειδωτικές χημικές ουσίες,  όπως το χλώριο,  σκοτώνουν μια ποικιλία παθογόνων μικροοργανισμών κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Το χλώριο εφαρμόζεται σε πολλές χώρες ως πρόσθετη εγγύηση στο σύστημα διανομής.

Ένα σημαντικό μειονέκτημα στη χρήση αυτών των χημικών ουσιών είναι η δημιουργία υποπροϊόντων απολύμανσης, τα οποία έχουν υποψίες για δυσμενείς επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία (Havelaar, 2000).

Το Cryptosporidium  parvum ( κρυπτοσποριδίωση του εντέρου των θηλαστικών ), είναι η κύρια αιτία της επίμονης διάρροιας στις αναπτυσσόμενες χώρες . Το Cryptosporidium parvum έχει προκαλέσει μείζονες εκδηλώσεις υδατοειδούς νόσου στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική (Mac Kenzie et al., 1994). Το cryptosporidium βρίσκεται στα μη επεξεργασμένα επιφανειακά ύδατα, καθώς και στις πισίνες κολύμβησης και spa, στα κέντρα ημερήσιας φροντίδας και στα νοσοκομεία. Ο οργανισμός μπορεί να προκαλέσει ασθένειες που διαρκούν περισσότερο από 1 έως 2 εβδομάδες σε προηγουμένως υγιή άτομα ή  για αόριστο χρόνο  σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.

Άλλοι παθογόνοι μικροοργανισμοί, όπως ιοί και Campylobacter jejuni ( αιτίες τροφικής δηλητηρίασης), μπορεί επίσης να υπάρχουν σε παρόμοιες συγκεντρώσεις στο νερό σε δεξαμενές αποθήκευσης.  Ωστόσο, αυτοί οι οργανισμοί απενεργοποιούνται με διαδικασίες μετά την απολύμανση, όπως ακτινοβολία με υπεριώδη ακτινοβολία , και συνεπώς προκαλούν μικρότερα προβλήματα δημόσιας υγείας (Havelaar et al., 2000).    Κατά συνέπεια, ο επαρκής έλεγχος του C. parvum ( παρασιτική ασθένεια του εντέρου )έχει κρίσιμη σημασία στις περισσότερες παροχές επιφανειακών υδάτων. Η μόλυνση με C. parvum μπορεί να οδηγήσει σε αυτοπεριοριζόμενη γαστρεντερίτιδα σε ανοσολογικά ικανά άτομα. Σε αυτούς που έχουν ανοσοκατασταθεί, η λοίμωξη δεν καθαρίζεται εύκολα και συνήθως οδηγεί σε σοβαρή απειλή για τη μόνιμη γαστρεντερίτιδα (Havelaar et al., 2000).

Η ασφάλεια της ποιότητος  των υδάτων δεν είναι μόνο ζήτημα διαχείρισης του πόσιμου νερού και των λυμάτων, αλλά και σε  άλλες χρήσεις, όπως οι πισίνες οι εσωτερικές δεξαμενές οι χώροι συγκέντρωσης νερού κ.τ.λ .

Μια μελέτη από τους Leoni, Legnani και Pirani τα 1999 διαπίστωσε ότι το 88% των δοκιμασμένων υδάτων της πισίνας παρουσίαζαν μυκοβακτηρίδια. Από το 2000 μια εστία ταχέως αναπτυσσόμενων βακτηρίων ονόματος  Myobacterium fortuitum ( μη φυματιώδες είδος βακτηρίων ) προκάλεσε εντοπισμένες δερματικές μολύνσεις . Πιστεύεται ότι το νερό εισήλθε στο σημείο πατήματος των ποδιών,  μέσω του δημοτικού ύδατος της βρύσης και αναπτύχθηκε σε μεγάλη ποσότητα βακτηρίων στο σημείο αυτό ή οργανικά υπολείμματα που συσσωρεύτηκαν πίσω από την σάρωση  ανακυκλοφορίας  του  spa  (Vugia et al., 2005). Επιλπέον αυτών μια μελέτη της Vurgia και των συνεργατών της διαπίστωσε ότι το 97% των δοκιμασμένων δεξαμενών έχει εμφανίσει μυκοβακτηρίδια.

Για την απολύμανση των υδάτων της πισίνας τόσο των εξωτερικών όσο και των εσωτερικών χρησιμοποιήθηκε το όζον φέρνοντας εντυπωσιακά αποτελέσματα.

     Η χρήση του όζοντος στην επεξεργασία των υδάτων υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το όζον είναι ένα εξαιρετικό απολυμαντικό, ειδικά για την επεξεργασία του νερού και των λυμάτων (Chiang et al., 2003). Ο κύριος λόγος είναι η ικανότητά του να καταστρέφει τους μικροοργανισμούς πιο αποτελεσματικά από άλλες χημικές επεξεργασίες. Οι ωοκύστες  Cryptosporidium parvum είναι ανθεκτικές σ την χλωρίωση αλλά απενεργοποιούνται με οζονίωση, η οποία χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως εναλλακτικό απολυμαντικό (Havelaar et al., 2000).

Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι το όζον είναι αποτελεσματικό στη μείωση των πληθυσμών κολοβακτηριδίων, Ε. Coli και Pseudomonas aeruginosa κατά τουλάχιστον 99% στα λύματα (Chiang, Tsai, Lin, Huo, & Lo, 2003). Το όζον έχει αποδειχθεί  ότι είναι ένα εξαιρετικό απολυμαντικό για την καταστροφή των βακτηρίων και των ιών. (Mork, 1993).

Ακόμη ένα σοβαρό θέμα στο νερό είναι η δυσάρεστη οσμή η οποία αποτελεί  επίσης μια ανησυχία για τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού. Για την καταπολέμηση της οσμής  απαιτείται η  απομάκρυνση των σουλφιδίων ( ανόργανες και οργανικές ενώσεις του θείου με άλλα στοιχεία η ρίζες ) από το νερό. Το όζον είναι ένας ισχυρός οξειδωτικός παράγοντας  με  απολυμαντικό αποτέλεσμα. Η οξείδωση του σουλφιδίου με το όζον έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα γρήγορο και αποτελεσματικό μέσο θεραπείας. Σύμφωνα με το Mork (1993), το μολυσμένο νερό μπορεί να μεταφερθεί σε ένα πόσιμο στάδιο σε μόλις δευτερόλεπτα

Η αεροπορική βιομηχανία έχει απασχολήσει την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών, ειδικά μετά από τα κρούσματα του SARS.

 Για να εξοικονομήσουν  καύσιμα, οι αεροπορικές εταιρείες έχουν μειώσει τη ροή του αέρα στην καμπίνα  των επιβατών. Πολλά  άτομα που ταξιδεύουν τακτικά σε  αεροπορικές εταιρείες διαμαρτύρονται για την κακή ποιότητα του αέρα ειδικά σε μεγάλες πτήσεις.   Σύμφωνα με ένα έγγραφο του 2001 (Haavind, 2001), το κοινό θα πρέπει να απαιτήσει την εγκατάσταση συστημάτων επεξεργασίας για να σκοτωθούν όλα τα βακτηρίδια και οι ιοί που κυκλοφορούν μέσω των καμπίνων επιβατών.

Ο Haavind δηλώνει επίσης,  ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο βρίσκονται μαζί σε μεγάλες πτήσεις όπου υπάρχει ανταλλαγή άγνωστων μικροβίων για τα οποία οι περισσότεροι επιβάτες δεν έχουν επαρκή αντισώματα .  Αυτό οδηγεί στην εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών όπως η γρίπη και άλλες πιο σοβαρές ασθένειες, ειδικά μετά από ταξίδια στο εξωτερικό και την μεταφορά επιβατών από περιοχές που πιθανόν να υπάρχει μολυσματική επιβάρυνση.

Για την αντιμετώπιση των ανωτέρω θεμάτων θεωρείται απαραίτητη η απολύμανση των χώρων. Η απολύμανση όμως  μπορεί να αφαιρέσει τα βακτήρια, αλλά όχι μικροσκοπικούς ιούς (Haavind, 2001). Μεταξύ των πτήσεων, θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται  ορισμένα γρήγορα μολυσματικά σπρέι και να γίνετε ιδιαίτερος καθαρισμός σε περιοχές όπως οι βραχίονες των καθισμάτων, οι λαβές των θυρών και οι τουαλέτες. Ο Haavind πιστεύει επίσης ότι απαιτείται οι χώροι να είναι επαρκώς  απαλλαγμένοι  από ιούς και βακτήρια με μέριμνα των κρατών  και την FAA (FEDERAL  AVIATION ADMINISTRATION)

Η βιομηχανία κρουαζιερόπλοιων προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, που προέρχονται από όλο τον κόσμο. Οι ηλικιωμένοι ταξιδιώτες και άλλοι επιβάτες με προβλήματα υγείας διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών της μόλυνσης (Miller, 2000).

Κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των εστιών που οφείλονται σε μολυσματικές ασθένειες, όπως ο νοροϊός ή η γρίπη.  Μια έρευνα από τον Miller και τους συνεργάτες του (2000) διαπίστωσε ότι τα κρουαζιερόπλοια είναι πολύ παρόμοια με άλλους χώρους  υψηλού κινδύνου για την υγειονομική περίθαλψη (όπως τα νοσοκομεία) όπου τα άτομα υψηλού κινδύνου εκτίθενται συχνότερα σε μολυσματικές ασθένειες.

Δραστηριότητες όπως το παιχνίδι, το φαγητό, οι ταινίες και οι εκδρομές συμβάλλουν στην προώθηση της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων.

Η ποιότητα του αέρα στα περισσότερα δωμάτια του ξενοδοχείου είναι πιθανόν πιο μολυσμένη και πιο βρώμικη από τα περισσότερα σπίτια (Thompson, 1999).

Για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτά και σκεπτόμενα το ενεργειακό ισοζύγιο   πολλά ξενοδοχεία επιτρέπουν την πολύ μικρή κυκλοφορία του αέρα που δεν είναι αρκετή για την αντιμετώπιση των  σωματιδίων, οσμών, μούχλας, υιών,  βακτηρίων και καπνών από τα δωμάτια. Ιδιαίτερα μεγάλο είναι το πρόβλημα σ τα ξενοδοχεία των πόλεων που ακόμη και σε περίπτωση ανοίγματος των παραθύρων επιπλέον των ανωτέρω έχουν να αντιμετωπίσουν την μόλυνση και τον θόρυβο του εξωτερικού περιβάλλοντος.

      Άρθρα και διεθνή δημοσιεύματα  ανέφερουν ότι ένας ανησυχητικός αριθμός ξενοδοχείων έχει υποβαθμισμένη ποιότητα αέρα στα δωμάτιά τους. Οι μαρτυρίες και οι εμπειρίες ταξιδιωτών αναφέρουν παράπονα όπως,  πονόλαιμος, πονοκεφάλους και καύση των ματιών. Αυτά τα συμπτώματα είναι πιθανές αντιδράσεις στην κακή ποιότητα του εσωτερικού αέρα (Thompson, 1999).

Συνιστάται και κρίνετε σκόπιμο  να αντιμετωπιστούν όλες οι πιθανές μορφές μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων και ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις αεροπορικές μεταφορές, τα κρουαζιερόπλοια και τις ξενοδοχειακές βιομηχανίες .

Αυτό περιλαμβάνει μέτρα ελέγχου που αφορούν την ασφάλεια των τροφίμων, τις υγιείς περιβαλλοντικές συνθήκες και την επαφή μεταξύ προσώπων . Τα  μέτρα θα πρέπει να περιλαμβάνουν εκτεταμένη απολύμανση για την επίτευξη αυτών των στόχων .

Οι τρέχουσες διαδικασίες απολύμανσης, όπως το χλώριο που χρησιμοποιείται στις επιφάνειες, είναι αποτελεσματικές αλλά μπορούν επίσης να είναι διαβρωτικές για υφάσματα, χαλιά, ξύλο και μεταλλικές επιφάνειες. Οι χημικές επεξεργασίες πρέπει επίσης να επαναλαμβάνονται συνεχώς για να διασφαλιστεί ότι η μόλυνση δεν επαναλαμβάνεται και να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν ότι είναι αδύνατον να υπάρξει πρόσβαση σε όλα τα σημεία των χώρων .

Ένα από τα πλέον ευαίσθητα σημεία το οποίο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι τα συστήματα κλιματισμού και κυκλοφορίας αέρα εντός των χώρων. Ως γνωστόν τα μηχανήματα κλιματισμού και τα εξαρτήματα αυτών όπως φίλτρα , αεραγωγοί , ενναλάκτες αέρα , πτερύγια ανεμιστήρων αποτελούν τα ιδανικά σημεία συγκέντρωσης και ανάπτυξης μικροβίων, οσμών, υιών  ( π.χ. νόσος λεγεωνάριων ). Τα ανωτέρω σημεία χρήζουν ιδιαίτερου και συχνού καθαρισμού εργασία που είναι ιδιαίτερα δαπανηρή και με ελάχιστο  αποτέλεσμα στην απολύμανση των συστημάτων. Ο μόνος τρόπος απολύμανσης είναι με εφαρμογή όζοντος το οποίο λόγω της αέριας μορφής του έχει την δυνατότητα να εισχωρήσει και στο ποιο δυσπρόσιτο και απομεμακρυσμένο σημείο του χώρου.

Η χρήση της τεχνολογίας του όζοντος  είναι η πλέον κατάλληλη για εφαρμογή στις βιομηχανίες ταξιδιών και φιλοξενίας. Οι γεννήτριες όζοντος καθαρίζουν τον αέρα και μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο μικροβιολογικών λοιμώξεων. Οι εφαρμογές του όζοντος είναι γενικά γρήγορες και εύκολες, καθώς οι μονάδες είναι φορητές και απαιτούν ελάχιστο χρόνο για τη θεραπεία του μέσου δωματίου.

Οι δυσάρεστες μυρωδιές και ο ζεστός αέρας είναι επίσης συνηθισμένο παράπονο του ταξιδιώτη. Οι γεννήτριες όζοντος μπορεί να βοηθήσουν τα δωμάτια και τα λόμπι να μυρίσουν πιο φρέσκα και καθαρότερα. Το όζον αποδείχθηκε ότι είναι αποτελεσματικό στην αφαίρεση των οσμών του καπνού τσιγάρων  από την EPA (ENVIRONMENTAL PROTECTION AGENCY). Το όζον μπορεί επίσης να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να μειωθούν οι ακυρώσεις και τα παράπονα των επισκεπτών λόγω δυσάρεστων οσμών (Haavind, 2001).

Πέραν την χρήσης του όζοντος με την απολύμανση του αέρα η τεχνολογία του όζοντος παρέχει και την δυνατότητα της απολύμανσης του νερού με άριστα αποτελέσματα. Ενδεικτικές εφαρμογής για την τουριστική βιομηχανία είναι η χρήση απολυμασμένου νερού  για την απολύμανση χώρων υγειονομικού ενδιαφέροντος όπως κουζίνες ( πλύση επιφανειών , τροφίμων ,νωπών λαχανικών κ.τ.λ.) , χώροι δημοσίων μπάνιων , δημοσίων τουαλετών ,αυτοκινήτων , δαπέδων αθλοπαιδιών ( γήπεδα τένις , γήπεδα ποδοσφαίρου με πλαστικό τάπητα κ.τ.λ. ) και γενικότερα σε κάθε επιφάνεια που έχει ανάγκη πλυσίματος  για την απαλλαγή από πιθανό μικροβιακό φορτίο

Η βιοτρομοκρατία έχει γίνει το επίκεντρο συζητήσεων ιδιαίτερα μετά  από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και τις αποστολές Anthrax την ίδια χρονιά.

Σύμφωνα με άρθρα και μελέτες οι μολυσματικοί πράκτορες υπήρξαν και θα εξακολουθήσουν στο προσδοκώμενο μέλλον να παραμείνουν πιθανά όπλα μαζικών ατυχημάτων . Στο παρελθόν, τα διαλείμματα από μολυσματικές ασθένειες έχουν σκοτώσει πολύ περισσότερους ανθρώπους από τους ίδιους τους πολέμους. Οι βιολογικοί παράγοντες έχουν χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο από τους αρχαίους χρόνους. Η χρήση τους για τρομοκρατία αμάχων από άτομα, ομάδες και κράτη είναι πιο πρόσφατη δεδομένου ότι υπάρχει  ευκολία στην καλλιέργεια μικροοργανισμών (Weber, 2004).

Επιπλέον, ένας μεγάλος αριθμός  βιολογικών παραγώγων  και τοξινών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιολογικά όπλα. Σύμφωνα με τον Hagstrom (2001), ορισμένοι νομοθέτες ανησυχούν ότι η απειλή για τα κράτη  από προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν από  ζωοτροφές, ερευνητικά εργαστήρια και παντοπωλεία θα  αγνοηθούν  από την πιο άμεση ανησυχία για τις βιοτρομοκρατικές απειλές για την ανθρώπινη ζωή.

Ως βιοασφάλεια ορίζεται ο αποκλεισμός, η εξάλειψη ή η αποτελεσματική διαχείριση των κινδύνων που ενέχουν τα παράσιτα και οι ασθένειες στην οικονομία, το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Καλύπτει τα χερσαία, γλυκά ύδατα και θαλάσσια περιβάλλοντα (Meyerson & Reaser, 2002).

Η βιοασφάλεια είναι ένα προκλητικό και ζωτικό θέμα έντονης ανησυχίας σχεδόν σε κάθε τομέα παγκόσμιων βιολογικών, κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών συστημάτων.

Η πρόληψη των βιοτρομοκρατικών ενεργειών ή των γεγονότων βιοασφάλειας θα πρέπει να στοχεύει στη διασφάλιση των σημείων εισόδου εντός της χώρας, καθώς και της διάρκειας των φυσικών συνόρων της χώρας μας, έναντι της μετάβασης παθογόνων που δεν έχουν ακόμη καταγραφεί. (Sherwood, 2005). Η ασφάλεια των αερολιμένων  πρέπει να περιλαμβάνει φροντίδα  περισσότερο από μια φυσική απειλή. Το πρόσφατο ξέσπασμα του SARS μας διδάσκει ότι οι βιολογικές απειλές είναι πραγματικές και μπορούν να διασκορπιστούν σε ολόκληρο τον πλανήτη μέσω των αεροπορικών μας εταιρειών (Lancelot, 2005). Η ανάγκη για καλύτερες διαδικασίες καραντίνας δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα   ζώα, τα φυτά και τα προϊόντα που εισέρχονται στη χώρα.

Το όζον μπορεί να διαδραματίσει ζωτικό ρόλο στις προσπάθειες πρόληψης και ελέγχου για τις απειλές βιοτρομοκρατίας και βιοασφάλειας. Σύμφωνα με τον Dr. Sherwood του Πανεπιστημίου της Γεωργίας, χρειάζονται περισσότερο στρατηγικές εφαρμογές όπως οι χημικές ουσίες για την καταπολέμηση ασθενειών που θα χρησιμοποιηθούν σε χαμηλά ποσοστά εφαρμογής, θα παρουσιάζουν ελάχιστο περιβαλλοντικό κίνδυνο και θα έχουν χαμηλό δυναμικό ανάπτυξης αντοχής στα παθογόνα.

Η τεχνολογία του όζοντος έχει τη δυνατότητα να πληροί όλα αυτά τα κριτήρια. Τον Ιούνιο του 2003, η κινεζική κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή της  χρήσης όζοντος  για να βοηθήσει στην πρόληψη της εξάπλωσης του SARS και άλλων εξαιρετικά μολυσματικών ασθενειών.

Το όζον παράγεται από το οξυγόνο ως αποτέλεσμα της ηλεκτρικής εκκένωσης ή της υπεριώδους (UV) ακτινοβολίας. Τα άτομα οξυγόνου σχηματίζονται με διαίρεση των διατομικών μορίων οξυγόνου σε δύο άτομα, τα οποία στη συνέχεια ανασυνδυάζονται με άλλα μόρια οξυγόνου για να παράγουν μόρια όζοντος ( Ο3). Το όζον που παράγεται για εμπορική χρήση παράγεται από εκκένωση κορώνας, υπεριώδη ακτινοβολία και ηλεκτρόλυση.

 Η μέθοδος παραγωγής τύπου κορώνας χρησιμοποιεί οξυγόνο (ή ξηρό αέρα) που διέρχεται μεταξύ δύο ηλεκτροδίων που βρίσκονται σε μικρή απόσταση κάτω από ονομαστική εφαρμοζόμενη τάση ~ 10 kV. Οι γεννήτριες όζοντος απόρριψης Corona που διατίθενται σήμερα στο εμπόριο είναι σε θέση να παράγουν όζον σε αέρια φάση σε επίπεδα από 1 έως 5% κατά βάρος στον αέρα και μέχρι 14% κατά βάρος σε οξυγόνο υψηλής καθαρότητας (Khurana et al., 2003).

Στην παραγωγή ακτινοβολίας UV του όζοντος η διαδικασία είναι παρόμοια με την φωτοχημική παραγωγή που συμβαίνει στη στρατόσφαιρα. Τα άτομα οξυγόνου που σχηματίζονται από τη φωτοδιάσπαση του οξυγόνου με ακτινοβολία υπεριώδους ακτίνας μικρού μήκους κύματος αντιδρούν με μόρια οξυγόνου για να σχηματίσουν όζον. Ένα πλεονέκτημα της χρήσης UV ακτινοβολίας για την παραγωγή όζοντος είναι ότι ο αέρας του περιβάλλοντος μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά ως αέριο τροφοδοσίας (Khurana et al., 2003). Η χαμηλή συγκέντρωση που επιτυγχάνεται με υπεριώδη ακτινοβολία μπορεί να μην λειτουργεί καλά για εφαρμογές νερού, αλλά είναι ικανή για περιπτώσεις  αέρα όπου δεν απαιτούνται υψηλές συγκεντρώσεις.

    Η ηλεκτρόλυση υψηλής πυκνότητας ρεύματος υδατικών διαλυμάτων φωσφορικών σε θερμοκρασία δωματίου παράγει αέριο όζοντος. Η ηλεκτρόλυση του θειικού οξέος μπορεί να παράγει πολύ υψηλές συγκεντρώσεις όζοντος στο οξυγόνο όταν χρησιμοποιείται καλά ψυχρό κύτταρο. Η χαμηλή συγκέντρωση όζοντος που παράγεται με αυτή τη μέθοδο καθιστά λιγότερο αποτελεσματική στην καταστροφή μικροοργανισμών.

– Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του όζοντος είναι το πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής το ποιό χαμηλό σε σύγκριση με άλλες τεχνολογίες.

– Το όζον θα εξουδετερώνει ουσιαστικά όλες τις οργανικές οσμές, συγκεκριμένα εκείνες που περιέχουν ως βασικό στοιχείο τον άνθρακα.

– Το όζον είναι επίσης λιγότερο διαβρωτικό για τον εξοπλισμό από τα περισσότερα χημικά που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος, όπως το χλώριο.

– Οι γεννήτριες όζοντος καθαρίζουν τον αέρα και μπορεί να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο μικροβιολογικών λοιμώξεων.

– Οι εφαρμογές του όζοντος είναι γενικά γρήγορες και εύκολες, καθώς οι μονάδες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι φορητές και απαιτούν μόνο ελάχιστο χρόνο για τη θεραπεία του μέσου δωματίου.

– Το όζον έχει βρεθεί ότι είναι ένα εξαιρετικό απολυμαντικό, ειδικά για την επεξεργασία του νερού και των λυμάτων.

– Το όζον δεν είναι μόνο ένα αποτελεσματικό ευρέος φάσματος αντιμικροβιακό αλλά επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αέρια μορφή μπορεί να δώσει μια πλήρη κάλυψη όλων των επιφανειών ( δυσπρόσιτα σημεία και σημεία που δεν καλύπτονται από την ακτινοβολία των λαμπτήρων UV ).

– Η τεχνολογία του όζοντος μπορεί να εφαρμοστεί με πολύ λίγες ποσότητες, αν υπάρχει κάποιο ανθρώπινο δυναμικό.

– Ένα σημαντικό πλεονέκτημα του όζοντος που χρησιμοποιείται στην επεξεργασία τροφίμων είναι ότι το προϊόν μπορεί να χαρακτηρίζετε ως βιολογικό.

– Το όζον σκοτώνει τα βακτήρια μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από μια διαδικασία γνωστή ως κυτταρική λύση. Εξαιτίας αυτού, οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να αναπτύξουν στελέχη ανθεκτικά στο όζον. εξαλείφοντας έτσι την ανάγκη περιοδικής μεταβολής των βιοκτόνων

Η επιτυχία της εφαρμογής απολύμανσης μέσω της παραγωγής όζοντος συνοψίζεται στην κάτωθι απαίτηση.

Η ποιότητα των συσκευών παραγωγής όζοντος είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον έλεγχο της ποσότητος παραγωγής την ποιότητα του παραχθέντος όζοντος και την ικανότητα παράδοσης των χώρων σε άμεση χρήση μέσω συστήματος επαναφοράς ( κατάλυση ) σε συνθήκες επιτρεπτές από τα όρια λειτουργίας που οι αντίστοιχοι οργανισμοί ορίζουν.

Συσκευές παραγωγής όζοντος οι οποίες πληρούν τα ανωτέρω κριτήρια είναι οι κατάλληλες και αποδεκτές για την εκπλήρωση του σκοπού των.

• Μάλλον μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις σχετικά με την τεχνολογία του όζοντος είναι ότι όλα τα προϊόντα καθαρισμού αέρα με όζον που πωλούνται για οικιακή χρήση είναι εν δυνάμει επικίνδυνα. Προϊόντα που δοκιμάστηκαν και με βάση τις προδιαγραφές των κατασκευαστών, παρήγαγαν ρυθμούς παραγωγής όζοντος κανονικά εντός των ορίων που δηλώνουν οι κατασκευαστές. Όταν χρησιμοποιείται σωστά και με ασφάλεια, φαίνεται ότι υπάρχει μικρή ανησυχία για σοβαρό κίνδυνο για την υγεία.

• Ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός μονάδων καθαρισμού αέρα με χρήση όζοντος έχουν πωληθεί  με την πάροδο των ετών, αλλά δεν υπάρχουν συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου ο καθαριστής αέρα του όζοντος έχει συνδεθεί με οποιαδήποτε βλάβη ή τραυματισμό. Από το 2001, η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ενέκρινε επίσημα τη χρήση όζοντος σε αέρια (αέρια) και υδατικά (υδατικά) στάδια ως αντιμικροβιακός παράγοντας στα τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένου του κρέατος και των πουλερικών

• Οι καλοπροαίρετοι αλλά παραπληροφορημένοι άνθρωποι εξομοιώνουν με λάθος το όζον με ρύπανση του περιβάλλοντος χώρου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν τα επίπεδα ρύπανσης είναι υψηλά,  τα επίπεδα του όζοντος που μετράται είναι τα ίδια. Τα επίπεδα του όζοντος  είναι εύκολο να μετρηθούν εν αντιθέσει με των υδρογονανθράκων που δεν είναι εύκολά αλλά  πολύ περίπλοκα στο να μετρηθούν. Δεδομένου ότι το όζον είναι πάντα παρόν σε επίπεδα συμβατά με το επίπεδο υδρογονάνθρακα (ρύπανσης), η υπόθεση διαιωνίζεται ότι είναι το όζον  ο ένοχος της ρύπανσης. Η ανωτέρω εντύπωση δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και απέχει πολύ από αυτή. Το όζον σχηματίζεται φυσικά όταν το ηλιακό φως αντιδρά με τους ανθρωπογενείς υδρογονάνθρακες στον αέρα (για παράδειγμα, οι εκπομπές καυσαερίων ή καπνού). Όσο περισσότεροι υδρογονάνθρακες υπάρχουν, τόσο περισσότερο παράγεται όζον – και το όζον είναι ότι στην πραγματικότητα καταστρέφει αυτούς τους επιβλαβείς ρύπους και καθιστώντας τους αβλαβείς. Χωρίς όζον, δεν μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε στις πόλεις μας!  Αυτό που όλοι αναφέρονται ως όζον σε ποιότητα εδάφους είναι πραγματικά υδρογονάνθρακες: CO 2 CO και SO 2 που αντιδρούν με ακτίνες UV από τον ήλιο για να σχηματίσουν νιτρικά οξείδια (NOX), αλογονωμένα υποπροϊόντα, ενώσεις μολύβδου και θείου (Mork, 1993) . Αυτά τα σύνθετα προκαλούν προσβλητικές οσμές και πράγματι επιδεινώνουν αναπνευστικά προβλήματα και καίγονται τα μάτια. Αλλά αυτό δεν είναι το όζον .

• Τα περισσότερα από τα πρότυπα του όζοντος αναπτύχθηκαν πριν από το 1950 χρησιμοποιώντας γεννήτριες όζοντος που ήταν ακατέργαστες σε σύγκριση με τον σημερινό τρόπο παραγωγής συσκευών όζοντος.  Το όζον που χρησιμοποιήθηκε για τα πειράματά τους, δημιουργήθηκε από τον αέρα .Αφού τα κύρια συστατικά του αέρα είναι το οξυγόνο και το άζωτο, , τα προϊόντα που παρήγαγαν  είναι όζον και οξείδια του αζώτου. Το οξείδιο του αζώτου και το νιτρώδες οξείδιο  είναι τοξικά για το αναπνευστικό σύστημα ενώ το καθαρό όζον δεν είναι. Έτσι, εάν τα προϊόντα αζώτου αφαιρεθούν από το όζον, η τοξικότητα θα εξαλειφθεί κατά συνέπεια τα προϊόντα που παράγονται από οξυγόνο παράγουν μόνο όζον και οξυγόνο. Το όζον που παράγεται από τον αέρα ονομάζεται ακάθαρτο όζον, αλλά το όζον που παράγεται από οξυγόνο ονομάζεται καθαρό όζον ».

• Μια άλλη παρανόηση σχετικά με το όζον είναι ότι παράγει επιβλαβείς τοξίνες όταν προστίθεται στο νερό. Τα υποπροϊόντα από την οζονίωση μπορεί να περιλαμβάνουν αλδεΰδες, βρωμοφόρμιο και βρωμιωμένα οξικά οξέα, κανένα από τα οποία δεν ταξινομείται ως  γενοτοξικά καρκινογόνα. Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι στις συνήθεις δόσεις όζοντος παράγεται μόνο φορμαλδεΰδη σε μετρήσιμες ποσότητες, και σε επίπεδα πολύ κάτω από την επιτρεπόμενη ποσότητα κατά την  WHO ( WORLD HEALTH ORGANIZATION ) (1996)  (Marinas, Rennecker, Teefy, & Rice, 1999).

Ένα από τα πλέον συζητημένα θέματα είναι η αποτελεσματικότητα του όζοντος ως εναέρια απολυμαντικό. Πολλοί πιστεύουν ότι το όζον είναι αποτελεσματικό μόνο σε πολύ υψηλά επίπεδα, τα οποία δεν είναι ασφαλή για την έκθεση του ανθρώπου. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αποτελεσματικό στην καταστροφή των βακτηρίων σε επίπεδα ασφαλή για την έκθεση του ανθρώπου. Το όζον είναι αλήθεια ότι  είναι ένας αποτελεσματικός αντιμικροβιακός παράγοντας σε χαμηλά επίπεδα, αλλά η αποτελεσματικότητά του εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.

Όπως και άλλες οξειδωτικές χημικές ουσίες, τα ποσοστά απολύμανσης για το όζον εξαρτώνται από τον τύπο του οργανισμού, τον χρόνο επεξεργασίας, τη θερμοκρασία, τη σχετική υγρασία, το pH, την παρουσία οξειδωτικών ουσιών με όζον, την τάση των μικροοργανισμών να σχηματίζουν συστάδες και τον τύπο του ανάδοχου του όζοντος .

Η υγρασία είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες με μελέτες που δείχνουν ότι ως αερόφερτο αντιμικροβιακό, η αποτελεσματικότητα βελτιστοποιείται σε επίπεδα υψηλότερα από 45% RH (σχετική υγρασία) (Elford & Ende, 1942). Η δοκιμή σε επίπεδα κάτω από 45% RH έδωσε αδιάσειστα αποτελέσματα.

Στον Πίνακα 1, οι Kowalski et αϊ. (1998) συνέταξαν δεδομένα σχετικά με το όζον που χρησιμοποιήθηκε για τη μείωση των πληθυσμών βακτηρίων και ιών που αναφέρθηκαν από τους προηγούμενους ερευνητές.

Πίνακας 1. Οζονίωση βακτηριδίων και ιών στον αέρα (Kowalski et al. (1998)).

Μελέτες που διεξήχθησαν από το Midwest Research Institute (Huebner, 2003), χρησιμοποιώντας 0,05 ppm επίσης έδειξαν μειώσεις σε πέντε διαφορετικά παθογόνα.

Οι μειώσεις είναι οι πληθυσμοί Escherichia coli, Staphyloccus aureus, Salmonella choleraesuis και Penicillium chrysogenum ήταν μεταξύ 30% και 70%, μετά από έκθεση 6 έως 24 ωρών. Οι μειώσεις του Candida albicans ήταν ακόμη μεγαλύτερες στο 90%

Στον Πίνακα  που ακολουθεί παρατίθενται  οδηγίες  για χρήση της τεχνολογίας όζοντος μαζί με πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις στην υγεία και τους παράγοντες κινδύνου.

Πίνακας.   Επιδράσεις και πρότυπα υγείας του όζοντος

ppm ( parts per million )  ( μέρη ανά εκατομμύριο )

Το όζον έχει βρεθεί ότι είναι ένα εξαιρετικό απολυμαντικό και αποσμητικό, ειδικά για την επεξεργασία του νερού. Χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια από τις επαγγελματικές εταιρείες καθαρισμού, η τεχνολογία του όζοντος αποδείχθηκε αποτελεσματική ως απολυμαντικό σε ασθενείς, ξενοδοχεία, εστιατόρια και επιχειρήσεις.

Ως αποσμητικό, το όζον έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολύτιμο μέσο για την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων μυρωδιών, ιδιαίτερα των οσμών που προέρχονται από οργανικές ουσίες όπως αυτές που προέρχονται από το μαγείρεμα και τα κατοικίδια ζώα.

Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι επίπεδα όζοντος κάτω των 9 ppm είναι απαραίτητα για τα άρρωστα κτίρια ή την επαγγελματική απολύμανση (Khurana, 2003). Ακόμη και χαμηλότερα επίπεδα όζοντος (λιγότερο από 0,1 ppm) έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στη μείωση των πληθυσμών βακτηριδίων, μύκητες και ιών.

Η χρήση όζοντος για την πρόληψη λοιμώξεων τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα  έγινε μια βιώσιμη εφαρμογή με την έλευση της ασφαλέστερης τεχνολογίας όζοντος.

Η βιομηχανία τροφίμων έχει επίσης αρχίσει πρόσφατα να εφαρμόζει την τεχνολογία του όζοντος με διάφορους τρόπους για να κάνει τον εφοδιασμό μας με τρόφιμα ασφαλέστερο και πιο υγιεινό.

Η λειτουργία της τεχνολογίας του όζοντος στον τομέα της βιοασφάλειας και της βιοτρομοκρατίας μόλις αρχίζει να διερευνάται αλλά έχει μεγάλες δυνατότητες.

Το όζον έχει μεγάλες δυνατότητες χρήσης σε πολλές και διαφορετικές εφαρμογές. Λόγω του υψηλού κόστους των λοιμώξεων που έχουν αποκτηθεί από την υγειονομική περίθαλψη, τόσο σε ζωές όσο και σε οικονομική προσέγγιση , υπάρχει μια επικείμενη ανάγκη για καλύτερη και πιο προσιτή τεχνολογία απολύμανσης η οποία βρίσκει εφαρμογή σε  σε σπίτια, σχολεία, εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης και επιχειρήσεις , βιομηχανία, διαχείρισης  μονάδων παραγωγής και αξιοποίησης τροφίμων και ποτών, κλειστούς χώρους μεταφοράς ανθρώπων, νερό , διαχείριση  αποβλήτων, καθαρισμό επιφανειών και πλήθος άλλων εφαρμογών. Σύμφωνα με τον Rice (2002), είναι σημαντικό να γνωρίζουν όσοι βρίσκονται στη βιομηχανία του όζοντος τα γνωστά στοιχεία και τα κενά των δεδομένων σχετικά με το όζον.

Πώς να επιλέξετε μια τεχνολογία όζοντος για την εφαρμογή σας

Κατά την επιλογή της τεχνολογίας όζοντος που ταιριάζει καλύτερα στη συγκεκριμένη εφαρμογή σας, συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν αξιόπιστο κατασκευαστή για να σας βοηθήσει. Ως γνωστόν το όζον μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών και σε πολλές διαφορετικές μορφές. Η διασφάλιση ότι χρησιμοποιείται με ασφαλή και υπεύθυνο τρόπο θα πρέπει να έχει ύψιστη προτεραιότητα.

Bahnfelth, W. P. & Kowalski, W. J. (2005, June). Indoor-air Quality: Issues and resolutions. HPAC Engineering, 6-16.

Boeniger, M. F. (1995). Use of ozone generating devices to improve indoor air quality. American Industrial Hygiene Association Journal, 56(6), 590-598.

Centers for Disease Control and Prevention (2005). Foodborne outbreak surveillance system.Retrieved July 11, 2005 from http://www.cdc.gov/foodborneoutbreaks/a_z.htm.

Centers for Disease Control and Prevention (2002). Outbreaks of gastroenteritis associated with norovirus on cruise ships. MMWR, 51(49), 1112-1115.

Chiang, C., Tasi, C., Lin, S., Huo, C., & Lo, K. V. (2003). Disinfection of hospital wastewater by continuous ozonization. Journal of Environmental Science and Health. 38, 2895-2908.

Chotani, R. A., Roghmann, M., & Perl, T. M. (2004). Nosocomial infections. In N.M.H.Graham, C. Masters, &. K.E.Nelson, (Eds.). Infectious disease epidemiology: Theory and practice. (pp655-673). London: Jones and Bartlett Publishers.

Cunningham, H. M. & Lawrence, G. A. (1977). Effect of exposure of meat and poultry to chlorinated water on the retention of chlorinated compounds and water. Journal of Food Science, 42(6), 1504-1505, 1509.

DeAngelo, A. B., George, M. H., Kilburn, S.R., Moore, T.M., & Wolf, D. C. (1998). Carcinogenicity of potassium bromate administered in the drinking water to male B6C3F mice and F344/N rats. Toxicol Pathology, 26, 587-594.

De Boer, H. (2005). Kennel Cough. Retrieved July 27, 2005 from

http://www.workingdogs.com/deboerken_cough.htm

Delfino, R. J., Coate, B. D., Zeiger, R. S., Seltzer, J. M., Street, D. H., & Koutrakis, P. (1996). Daily asthma severity in relation to personal ozone exposure and outdoor fungal spores.

American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine, 154(3), 633-641.

Edwards, H. B. (n.d.). Indoor Air Quality: A Different Approach, there is both good and bad ozone

Elford, W., & Eude, J. (1942). An investigation of the merits of ozone as an aerial disinfectant.Journal of Hygiene, 42, 240-265.

Fink, R. (1998). Cleaning the air 101. Engineered Systems. 15(7), 48-51.

Fink, R. (1994, April). The science of cleaning: Ozone, nature’s oxidizer and deodorizer. Cleaning Management, ER-4.

Gudlaugsson et al. (2003). Attributed mortality of nosocomial candidemia, revisited. Clinical Infectious Diseases, 37, 1172-1177.

Haavind, R. (2001). Let’s demand healthy air in airplanes and hospital. Solid State Technology, 44(2), 12.

Hagstrom, J. (2001). One more thing to worry about. National Journal, 42, 52.

Havelaar, A. H. et al. (2000). Balancing the risks and benefits of drinking water disinfection:

Disability adjusted life-years on the scale. Environmental Health Perspectives, 108(4),

315-321. November 2005 Food Safety & Security at Kansas State University 17

Hazards of ozone generating air-cleaning devices. (1998). Consumers’ Research Magazine. 81(7), 23-25.

Hill, J. D., Burnuth, R. D., & Josh, N. P. (2002). Monitoring and regulating of ozone systems in livestock production facilities. The Society of Engineering in Agriculture, food, and biological systems. Paper 024055

Huebner, R. C. (2003). Third party evaluation of the ability of 0.05 ppm ozone to inactivate common bacteria and fungi. Midwest Research Institute, Project no. 310413.1.001.

Hugonnet, S. Sax, H., Eggimann, P., & Chevrolet, J-C. (2004). Nosocomial bloodstream infection and clinical sepsis. Emerging Infectious Diseases, 10, 76-81.

Isakbaeva, E. T. et al. (2005). Norovirus transmission on cruise ships. Emerging Infectious Diseases, 11(1), 156.

Kaufman P. R., Handy, C. R., McLaughlin, E. W., Park, K., & Green, G. M.. (2000).

Understanding the dynamics of produce markets: consumption and consolidation grow. USDA, Economic Research Service. Retrieved July 15, 2005 from <http://www.ers.usda.gov/publications/aib758/aib758.pdf>.

Khurana, A., Chynoweth, D. P., & Teixeira (2003).

Ozone treatment for prevention of microbial growth in air conditioning systems. Masters theses, University of Florida.

Kim, J. G., Yousef, A. E., & Chrism, G. W. (1999). Use of ozone to inactivate microorganisms on lettuce. Journal of Food Safety, 19, 17-33.

Kohn, L., Corrigan, J., & Donaldson, M. (1999). To err is human: building a safer health system.

Washington, DC: Institute of Medicine, National Academy Press, retrieved may 20, 2005 from

http://www.nap.edu/books/0309068371/html/

Kowalski, W. J., Bahnfleth, W. P. & Whittam T. S. (1998). Bactericidal effects of high airborne ozone concentrations on Escherichia coli and Staphyloccus aureus. Ozone Science and Engineering 20, 205-221

Lancelot, C. (2005, January). Opinion: Taking action before disaster hits. General Practitioner, 29- 31.

Leoni, E., Legnani, M. T., & Pirani, R. (1999). Prevalence of mycobacteria in a swimming pool environment. Journal of Applied Microbiology, 98, 683-688.

Mac Kenzie, W. R., Hoxie, N. J., Proctor, M. E., Gradus, M. S., Blair, K. A., Peterson, D. E., Kazmierczak, J. J., et al. (1994). A massive outbreak in Milwaukee of Cryptosporidium infection transmitted through the public water supply. New England Journal of Medicine, 331, 161-167.

Marinas, B. J., Rennecker, J. L., Teefy, S., & Rice, E.W. (1999). Assessing ozone disinfection with non biological surrogates. Journal of American Water Works, 91, 79-89